Historie 1/6
In de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) werden vanaf de synode Ommen 1993 besluiten genomen en een koers gevaren die afweek van Gods Woord en de belijdenis. Ook de kerkorde als regel voor kerkelijk samenleven kwam steeds meer onder druk te staan. Op de synodes van Berkel 1996, Leusden 1999 en Zuidhorn 2002 werden vele on-Schriftuurlijke besluiten genomen en een on-Schriftuurlijke koers gehandhaafd, ondanks vele bezwaren en revisieverzoeken. De regels in de kerkorde werden steeds meer opgerekt. Over de volle breedte was het kerkelijk, maar ook het maatschappelijk en politieke leven gedeformeerd.

Toen de Synode van Zuidhorn 2002 was afgerond, lagen er een heel aantal definitieve besluiten, waarin werd afgeweken van Gods Woord en de belijdenis. Nadat plaatselijke kerkenraden die besluiten ratificeerden, ontstond er een situatie, waarin velen zich afvroegen: “Is deze kerk nog wel een trouwe ‘kerk van Christus’? Wat vraagt de Here van ons”? Velen besloten toen, na een jarenlange strijd, om zich vrij te maken van deze on-Schriftuurlijke besluiten en ongereformeerde koers van deze kerken. Zij maakten zich vrij om kerk van Christus te blijven: trouw aan Zijn Woord in leer en leven.

Zij onttrokken zich dus niet aan de kerk, maar maakten zich vrij om kerk te blijven.

In het hele land ontstonden door de vrijmaking gemeenten in oprichting.

Zo ook in Bergentheim/Bruchterveld e.o.