Meditatie over Lukas 23:24-25
Als het gaat over het lijden en sterven van onze Heere Jezus Christus, dan wil je liever soms wegkijken. Omdat je verbijsterd bent, over de smaad en schande wat onze Verlosser wordt aangedaan. Over het ten hemel schreiende onrecht, wat deze Rechtvaardige moet dragen.
De rechter Pilatus zou het recht moeten handhaven. Maar onder de druk van de Joden gaat hij stapje voor stapje mee in hun richting. Geen Romeins wet, die Jezus beschermd. Maar een Romeinse rechter, die Hem overgeeft aan de wil van het volk.
Het begon al, dat hij Jezus niet onmiddellijk vrij liet. Immers, hij had Jezus verhoord, en vond geen schuld in Hem. Toch liet hij Jezus niet vrij. Sterker nog, hij stelde voor een geseling, als tegemoetkoming en dan vrijlating. Het volk wil niet. Vervolgens stuurt hij Jezus naar Herodes Antipas. Deze koning vindt ook geen schuld in deze Jezus. Zelfs deze goddeloze man verklaard Jezus onschuldig. Dan moet Pilatus Jezus helemaal vrijlaten. Maar hij doet het niet. En als laatste wanhoopspoging zet hij Jezus dan maar op een tweetal. Alsof Jezus al veroordeeld is, vraagt hij aan de mensen: wie moet ik vrijlaten? Jezus of Barabbas.
Jezus of Barabbas. Alleen die vraag, het is waanzin. Barabbas was schuldig aan moord. Jezus was rein van hart, zuiver van handen. Barabbas ging rond als oproerkraaier, een relschopper. Jezus genas mensen, zegende mensen, troostte mensen. Waar Barabbas dood en verderf zaait. Daar geeft Jezus het léven. Kan het contrast nog duidelijker? Pilatus ziet het niet. En wat als laatste poging is bedoelt, werkt ook niet. Kruis, kruisig Hem, schreeuwen ze.
Hoe leest u deze geschiedenis? Misschien vol afschuw en afkeer. Je wilt het niet zien, niet horen. Maar laten we nu juist wel kijken. En huiveren. Ook over onszelf. Want we kunnen wel dénken: ik zou het voor Jezus opgenomen hebben. Maar staan ook wij niet zomaar aan de verkeerde kant van de lijn? Wat bij Barabbas dan naar buiten kwam, dan leeft bij ons in ons hart. Jezus zegt dat zelf (Mat. 15:19): “Want uit het hart komen voort kwaadaardige overwegingen, alle moord, overspel, ontucht, diefstal, valse getuigenissen, lasteringen.” Ook wij kunnen Jezus toch zomaar aan de kant schuiven, net als Pilatus? Al is het maar voor even? En onze eigen gang gaan. Eigen keuzes maken. En Jezus maar even aan de zijkant laten staan?
Zie dan op Jezus. Want Hij staat daar – zijn naam wordt door de aanwezigen niet eens genoemd in Lukas. Maar Hij is het centrum. En al onze aandacht, ja al Gods aandacht gaat naar Hem uit. Want Hij staat er maar niet passief bij. Hij draagt alles. Hij doorgrond alles. En bij elk woord van Pilatus, elke schreeuw van de omstanders, elk onrecht wat zich hier voltrekt; Jezus kiest om te volharden. Hij kiest om uit liefde trouw te blijven. Tot in de dood. Hij weet: het is niet alleen Pilatus die mij vrij pleit van schuld. Ik bén ook onschuldig. En tegelijk: het is niet alleen Pilatus die Mij veroordeeld. Het is God, die Mij veroordeeld. Vanwege al de zonden van ons mensen, die rusten op zijn schouders. Zó is er vrijspraak, voor een ieder die gelooft in Jezus Christus. Zie op Jezus. En vindt dáár, bij Hem, eeuwig leven!
De preek over Lukas 23:24-25 is via deze link na te luisteren (de preek begint vanaf 27.04).